Spawanie TIG: charakterystyka i zastosowania metody
Spawanie TIG jest jedną z najczęściej stosowanych metod łączenia elementów, zwłaszcza w przypadku spawarek robotycznych. Pozwala na łączenie elementów ze stopów metali (żelaznych i nieżelaznych) w wyniku topienia brzegów materiału przez łuk spawalniczy przy pomocy nietopliwej elektrody wolframowej i prądu. Spawanie TIG odbywa się w osłonie z gazów szlachetnych, która zapewnia optymalne warunki do wytworzenia spawu. Zastosowanie tej techniki spawania elementów pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości spoin, również bez materiału dodatkowego (podawanego w formie drutu).
Czym jest spawanie TIG i jakie są jego rodzaje?
Spawanie TIG-iem jest techniką łączenia elementów poprzez topienie powierzchni roboczej przy pomocy łuku elektrycznego wytwarzanego między elektrodą wolframową oraz spawanym metalem. Łuk elektryczny topi powierzchnię i wytwarza jeziorko spawalnicze (w którym znajduje się roztopiony metal z elementów spawanych).
Cały proces odbywa się w osłonie gazów obojętnych (najczęściej helu, argonu, niekiedy dwutlenku węgla lub ich mieszanki), który zapewnia oczyszczenie powierzchni przed przyłożeniem uchwytu TIG, jak i stwarza optymalne warunki do zastygnięcia spawu, bez ryzyka zanieczyszczenia.
Dodatkowo gaz ochronny zabezpiecza elektrodę wolframową (uszlachetnioną lub nieuszlachetnioną) przed utlenianiem, co ma duże znaczenie dla trwałości tego elementu spawarki TIG. Parametry przepływu gazu (pre-gas i post-gas), podobnie jak napięcie i natężenie prądu, są ustawiane na spawarce TIG zgodnie z rodzajem obrabianego materiału oraz – do pewnego stopnia – preferencjami i umiejętnościami osoby spawającej.
Sam termin „TIG” jest skrótem od angielskiej nazwy tej techniki: tungsten inert gas (w USA określany jest jako GTAW – gas tungsten arc welding). Jest to metoda powszechnie stosowana w spawaniu ręcznym, automatycznym i zrobotyzowanym – ze względu na wysoką jakość uzyskiwanych spawów oraz ich trwałość wykorzystywana jest w wielu branżach przemysłu.
Warto dodać, że spawanie TIG-iem bez gazu może spowodować uszkodzenie elektrody oraz znaczne pogorszenie jakości uzyskiwanego spojenia.
Spawanie TIG z drutem i bez drutu
Ze względu na sposób pracy, można podzielić spawanie TIGem na:
- spawanie TIG bez drutu – elementy są łączone za pomocą roztopionego w jeziorku metalu pochodzącego ze spawanych części. Jest stosowane w łączeniu dobrze dopasowanych elementów (np. rury),
- spawanie TIG z drutem – do spojenia elementów wykorzystywany jest dodatkowo podawany drut, którego skład chemiczny jest uzależniony od rodzaju spawanego materiału. Jest stosowana w sytuacjach, w których niezbędne jest zapełnienie większej przestrzeni między elementami (powyżej 1 mm) przez podanie materiału dodatkowego. Drut najczęściej jest podawany ręcznie przez osobę spawającą (w przypadku zrobotyzowanych i zautomatyzowanych spawarek TIG – przy pomocy specjalnego podajnika).
Spawanie TIG wymaga precyzji oraz doświadczenia, w szczególności przy spawaniu ręcznym z drutem. Technika spawania, w tym:
- nagrzewanie materiału,
- spadanie łuku,
- kąt natarcia,
- dbałość o uziemienie,
- utrzymanie odpowiedniego pola roboczego,
- konsekwencji w wykonywaniu ruchów uchwytem TIG,
Zastosowania spawania TIG-iem
Urządzenia spawalnicze TIG pozwalają na łączenie szerokiej gamy elementów wykonanych z różnego rodzaju metali.Wśród najczęściej wykorzystywanych technik warto wymienić:
- spawanie stali (nierdzewnych oraz wysokostopowych; w praktyce – wszystkich gatunków, zwłaszcza przy zastosowaniu prądu stałego),
- spawanie żeliwa TIG-iem
- spawanie aluminium TIG-iem – jest to najpopularniejsze zastosowanie tej techniki spawalniczej (z prądem zmiennym),
- spawanie TIG metali nieżelaznych (poza stopami glinu) – miedzi, cyrkonu czy magnezu.
Wady i zalety metody spawania TIG
Wśród zalet spawania TIG należy wymienić:- bardzo wysoką jakość uzyskiwanych spawów – zwłaszcza przy odpowiednim ustawieniu post-gas możliwe jest uzyskanie czystej spoiny,
- możliwość łączenia bardzo cienkich elementów, bez ryzyka przepalenia (nawet o grubości 0,5 mm),
- sporą dowolność w ustawieniach elektrody względem spawanego obiektu (spawanie w niemal dowolnej orientacji),
- możliwość automatyzacji i robotyzacji procesu spawalniczego,
- minimalne ryzyko rozbryzgów metalu,
- szeroką gamę technik spawania – z drutem, bez materiału dodatkowego, jak i sposobów inicjowania łuku spawalniczego (Scratch, HF – przy pomocy wbudowanego jonizatora, czy spawanie TIG Lift)
- możliwość nasycania powierzchni obiektów pierwiastkami.
Wśród wad spawania TIG należy wymienić:
- konieczność dokładnego oczyszczenia powierzchni spawanej,
- wysokie wymagania względem osoby spawającej ręcznie,
- niską skuteczność przy spawaniu grubszych elementów,
- niską wydajność spawania (od 0,04 do 0,4 m/min.), w szczególności przy pracy ręcznej,
- przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych – spawanie TIGiem wymaga dodatkowej osłony.
QINEO GL 503 DC QINEO GL 302 DC QINEO GLW 222 AC/DC
Skontaktuj się z nami: